Halim Bulutoğlu

Lodos, Necmi Tanyolaç, Akgün Tekin ve Sait Faik için…

Kasımın ilk günleri, yaz günlerini hatırlatırcasına güzel. Önce sağanak yağmur, ardından yirmilere tırmanan günlük ısı ve sis. Hani Aya Yorgi Tepesi’ne çıkıldığında, sisler içinde yüzen adayı göz önüne getirin; öylesine. Birkaç yılda bir tekrarlanan bu doğa olayı bu yıl da yaşandı kasımın ilk günlerinde.

Ekim hareketli başladı. 4 Haziran’da toplanan UKOME (İstanbul Ulaşım Koordinasyon Merkezi) önemli kararlar almıştı, Adalar’ın ulaşım ve lojistik düzenine ilişkin. Bu kararların yürürlüğe girmesi gecikmişti. Hedeflenen ulaşım aracı sayısına ulaşılamadığı, bu nedenle de yürürlüğe girecek yeni düzenin aksamalara neden olabileceği söyleniyordu İBB yetkilileri tarafından.

Geçtiğimiz Temmuz ayında, bugüne kadar kaydedilen en yüksek üçüncü hava sıcaklıkları ortalamasını yaşamış dünyamız. Gazete haberi böyle diyordu. Buna benzer haberleri artık sıkça duyar olduk. “Yaşadığımız en sıcak kış”, “bir tarafta seller, öte yanda kuraklık”, “alışılmışın dışında hortum vakası… vurdu”… Son bir yıla baksak, böyle nice başlık buluruz. Dünyada, ülkemizde. Geçtiğimiz temmuz ayı, bunların hepsini bir araya getirdi.

Ali Erkurt’un “Malûlgazi Cd. No. 14” yazısında konu edilen evin izini sürerken, karşıma bu evin değil ama hemen yan komşusunun eski sahipleriyle ilgili dramatik bir öykü çıktı. Paylaşmak istedim.

... Ancak, sanki her şey pandemi öncesine doğru hızla dönüyor. Şimdi denize girmeyi, balık tüketimini etkileyen müsilajın etkisi biraz azalmaya görsün, yine her şeyi unutacağız, hiç kuşku yok. Ve 17 Ağustos depremi dahil birçok afette yaşadığımız gibi, hiçbir şeyden ders almadan, bir şeyleri değiştirir umuduyla ve iyi niyetle giriştiğimiz sivil inisiyatifler içinde vakit geçirerek, sonumuzu hızlandırmaya devam edeceğiz.

30 Mayıs Pazar günü Adalar Pandemi Danışma Kurulu koordinasyonunda düzenlediğimiz canlı yayının başlığıydı bu. 20’ye yakın Adalı’nın katılımı ile gerçekleşen yayın boyunca, en çok tekrarlanan mesaj “Yavaş Adalar” oldu. “Yavaşlamaya ihtiyacımız var, çünkü hep birlikte ölüyoruz.”

Adalar’ın sivil toplum çalışmaları üzerine yazdığım bu kaçıncı yazım, hatırlamıyorum. Adalar Vakfı yönetimine girdiğim 2003 yılından bugüne kesintisiz yayınladığımız aylık Adalı dergisi bunun tanığı. Daha ilk sayıda, 2003 Temmuz’unda Adalar’daki sivil toplum kuruluşlarını bir araya getirmek için girişimde bulunduğumuz haberi var. Bu girişim dergide “Adalı Sivil Toplum Kuruluşları’nın temsilcileri ile 13 Temmuz tarihinde bir araya geldik. Bu buluşmadan koordinasyonu sağlayacak bir komite oluşumu çıktı.” spotuyla yayınlanmış.

Vefasızlık toplumumuzun kanayan yarasıdır.. Buna dikkat çekmek için kullanılırdı, yakın döneme kadar, “Vefa, sadece İstanbul’da bir semt adı değildir” sözü. Artık o bile kullanılmaz oldu.

1 ay önce yayına giren sayımızın sunuşunda, “Mart kapıdan baktırmasın” başlığını kullanmış, o eski mart soğukları için kullanılan bu deyimi, yaşadığımız pandemiye bağlamış, “elde avuçta ne varsa tükettiğimiz bugünler, tedbirsizliğimizle yeni dalgalara yol açmasın. Bu dönemin kahramanları sağlık çalışanları, sabırlarının sınırında çünkü.” diye bitirmiştik.