Viktor Albukrek

Müzik dinlerken neler oluyor? Kulak, zihnimize bir duygu, bir his, bir fikir, bir hassasiyet yaratıyor. Yaşanan bir olayı, bir hatıramızı bir sevgiyi, hatta bir eski bir kokuyu canlandırıyor. Başka bir ortama götürür insanı.

‘Zor İzdivaç’, yeni bir dizinin adı olduğunu sanmayın. Yıllardan beri aklıma takılan ve Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nun son program kitapçığında okuduğum birkaç satırdan sonra, zihnimi yeniden kurcalayan bir evlilikten bahsedeceğim.

Kış mevsimimi, İstanbul şehrimizin keşmekeşiyle birlikte doya doya yaşıyorum. Cadde ve sokaklarında dolaşırken, Ada trafiğini aratmayacak kadar tatmin oluyorum.

Kurtulduk… Kötülüklerle dolu eski yılı bitirdik ve yenisini dualar ve ümitlerle karşıladık. Geçmiş yıllarda yaşanan iyi ve kötü olaylar tesadüflere bağlı olarak mı akıp gitti, yoksa bunları biz mi yarattık?

Adalı Dergisi sayesinde fikirlerimi paylaşan “Ada Sevdalıları” dostlarıma teşekkürlerimi arz ederken, ay sonunda bitecek olan 2016 yılını, buruk bir şekilde selamlamak durumunda olduğumu itiraf ederim. Dünyada artan huzursuzluklardan tek sığınma yerim olan Büyükada, son zamanlarda şehirvari değişimlere uğramakla kalmadı, değişimin değişmekte olduğunu kabul etmeyen kişilerdeki “Adadan Şikâyet” modası, ortam bularak yayılıyor ve bu alandaki endişeler aldı başını, gidiyor.

Size aniden, “Adalarımızın, dünyada benzeri olmayan bir özelliği var mı?” diye sorulsa cevabınız ne olurdu? Akla ilk gelen şüphesiz çamlıklar, faytonlar, bisikletlerin bolluğu olabilir. Fakat bu tür özelliklere başka ülkelerde de rastlanıyor.

Geçenlerde Büyükada’da yeni inşa edilen hastane binasındaki holde sıramı beklerken televizyonda şöyle bir dizi geçiyordu: “Hayat sevince güzel”.

Evet, bu yasağı elli sekiz yıllık sevgili eşim Nimet koydu. Çünkü hastane kayıtlarına göre Adamız, hafta başı olan Pazartesi gününü, en az kazazede ile atlatıyormuş. Diğer günlerde, Büyükada sokaklarında bisiklete binmek tehlikeli olduğundan bana yasaklandı.

Nostalji, geçmişteki mutlu bir ana duyulan özlemdir. Yunanca, (geliş) ve (acı) kelimelerinden oluşmaktaymış. Romantizm akımının geliştiği devirlerde, melankolinin bir türevi olduğu düşünülüyordu.

Geçen gün, akşamüstü, Büyükada’da, vapurdan çıkıp evime doğru yürürken, saat kulesi önünde, yere çömelip çalgı çalan bir grup insan gördüm. Bir an müziği dinlemek için durduğumda, birileri elime bir kâğıt tutuşturdu.