Günlerce sürdü, çok can aldı, çok can yaktı. Komşumuz büyük yara aldı. 15 ayrı noktada başladığı söyleniyor, sabotajdan şüpheleniliyor. Öyle midir, değil midir diye tartışıp duruyorlar. Ne diye boşuna tartışıyorlar? Tabii ki öyledir. İnsan denen bu yaratık yıllardır yaşadığı gezegeni sabote etmiyor mu? Böyle devam edersek her birimiz belki bir yangında, bir sel felaketinde, bir fırtınada... Ya yanarak, ya boğularak, ya donarak, ya da açlıktan öleceğiz. Ben bu yazıyı yazarken İsveç ormanlarında da yangın hâlâ devam ediyor. Onlar bi de hiç alışık değiller böyle şeylere, ne yapacaklarını bilemiyorlarmış.
Yunanistan yangınıyla ilgili yürek dağlayan fotoğraflar paylaşılıyor, haberler alınıyor. Yanmakta olan evinden fırlayıp arabasıyla kaçmak isteyen adam arabasında kömür olmuş. Bir tavernada 20 kişinin cesedi bulunmuş, aralarında çocuğunun bedenine sıkı sıkı sarılmış anneler var. Deniz kenarında olanlar, umutla kendilerini suya atmışlar, şiddetli rüzgâr alevleri süratle büyütüp savurunca birçoğu dumandan boğulmuş.
Ormanlar gitti, evler gitti, arabalar gitti, hayvanlar öldü, masum hayvanlar, insan sorumsuzluğu kurbanı hayvanlar... Denizdeki küçücük bir kayanın üzerinde, büzülmüş, tir tir titreyen tüyleri yanmış bir köpekçik, boynuzları alev almış bir geyik, kavrulmuş bir kaplumbağa... Bir de ağzında bir kedi yavrusu tutan bir köpek fotoğrafı var... Ki o ciddi tartışma yarattı. Yok efendim, o fotoğraf başka bir olayla ilgiliymiş, o yangına ait değilmiş. Ne olur? Varsın öyle olsun. Orada vurgulanan şeyi anlamak pek mi zor? ‘Düşman da olsa felaket zamanı el verilir’ kavramına sarılsanıza. Anladınız değil mi? Kimilerinin böylesine korkunç bir felaket karşısında bile takındığı utanç verici tavra fena halde takılmış bulunuyorum.
Ne demek yahu; “Ateşleri bol olsun” “Atamız onlara yüzme öğretmişti ya” “Yangın uçaklarını gönderelim de üzerlerine benzin döksün”? Ne demek? Hangi analar doğuruyor bu insanlıktan nasibini almamışları, kimler törpülüyor bu vahşi duyguları? Eh analar böyle doğurmuyordur tabii de nasıl oluyorsa, sonradan böyle kötü kalpli, bencil ve vahşi oluveriyor ülkemizin kimi insanı. Nedir bu düşmanlık, bu hainlik? Büyük Marmara depreminde önce onlar koşmadı mıydı imdadımıza? Ne çabuk unuttuk. Allah’tan çoğunlukta değil bunlar. Ama varlar. Ki atlarını ölesiye kırbaçlayan, köpeklerini yerden yere vurarak cezalandıran, kedi yavrusunu kürekle öldüren, eşini çocuğunu döven insanlık dışı yaratıklar da bunlardan çıkıyor işte.
Biz Adalılar, özellikle Burgazlılar çok üzüldük, hatta ağladık. Yangından yana buruktur içimiz bizim. Cayır cayır yanmadı mı güzelim ağaçlarımız? Ki birlikte büyüdüğümüz çocukluk arkadaşlarımızdı çoğu, gençlik aşklarımızın sessiz tanıklarıydı... Hemen telefonlara sarıldık, birbirimizi aradık, eşi dostu soruşturduk. Fazla değil ama var birkaç felaketzede dost. Allah yardımcıları olsun. Onlar kendi vatanlarından uzakta, bir türlü vatan sayamadıkları topraklarda, zaten yurtsuzken bir de evsiz kaldılar. Ki onlar, kovularak gidenler, onlar ada toprağını mezarlarına koyabilmek için kutsal emanet gibi saklayanlar. Bizim gençlik arkadaşlarımız. Allah yardımcıları olsun.
Bir daha böyle bir felaket yaşanmasın diye dua edebiliriz ama bence para etmez. İnsanoğlu bir an önce yaşadığı gezegene daha fazla zarar vermemenin çaresini bulmalı. ‘Sözde’ en zeki yaratık olarak, sorumluluğunun bilincine varmalı. Daha da önemlisi bu açgözlülüğüne bir an önce gem vurmalı. Böyle devam ederse, o kendinden ve kendi gibilerden başka hiçbir canlıya önem vermeyenler, istiflediklerini yiyecek dünya bulamayacaklar. Yoksa gizli gizli, uzaklardaki bilinmeyen bir gezegeni mesken mi tuttular acep?
