Ortancalar soldu, begonviller çok keyifsiz, leylekler bizi terk ediyor. Deniz suyu ne kadar serin, insana o kadar haz veriyor ki mevsim içinde mevsim yaşadığımız bu yıl, Ağustos ayı başlarında şüpheye düştük ve acaba Sonbahar mı geldi dedik. Rüzgâr bizi serinletirken, geceleri üşüttü, fırtına bize afet yaşattı.
Sonbaharı Adalarda yaşamanın keyfi bir başka olur. Eylül bir başkadır Sonbaharda. Adaları terk edip şehrin merkezine dönmek hep zor olmuştur.
Evimize dönerken içimiz sızlar, dönüp dönüp bakarız pati canlara. Son bir kez bir lokma daha yiyecek vermek isteriz sarman kediye, tekir kedi ile helalleşir, zeytin kediyi kaderine terk ederken kendimizi suçlu hissederiz. Ya Balım köpek? Ne yaparlar onlar, bizler olmadan? Kargalara, martılara kızamayız artık, varsın çok patırtı etsinler, varsın çamaşırları kirletsinler, yiyecek çalsınlar balkondaki masadan. Saksılarımızı korumaya alırız ve kışın zaman zaman kedi-köpek mamaları ile ada ziyaretine gidilince yazı bekleyen bitkilerimizi de sularız.
Kınalı adamızın hayvan sever sakinleri, Empati derneğimiz, suskun pati canlara her mevsim sahip çıkarlar, sağlık sorunları ile ilgilenirler, mamalarını, sularını sokak sokak gezerek dağıtırlar. Herkes hayvanlara biraz sevgi ile yaklaşsa, hiç olmazsa karda kışta onlara sığınacak bir yer ayırsa, bilse ki onları yaratan Allahtır ve bizlerin onları beslemesi sevaptır.
Yine elimizde çantalar, sırtımızda montlar, gönlümüz ne kadar da artık biz adalıların kullanımında pek olmayan sahillerimizden ayrılmak istemese de vapurumuza binip sıcak çayımızı yudumlayıp şehrin kalabalığına, trafiğine karışacağız.
Bu kış, gelecek yaz mevsimi açılışına kadar Adalar Emniyet Müdürlüğü ve Adalar Belediyesinin vaat ettiği yeni düzenlemelerin yürürlüğe geçmesini, ümitle, heyecanla bekleyeceğiz.
Mevsim Sonbahar, gönüllerde bahar, yeşeren ümitlerde hep bahar olsun.
