diyorsun ki, “bir başka ülkeye,
bir başka denize gitmek istiyorum;
bundan daha güzel bir başka kent vardır kuşkusuz.
ama kötü yazgım peşimi bırakmaz ne yapsam,
ve kalbim şimdi burada gömülü bir ceset sanki.
ruhum daha ne kadar katlanacak bu çoraklığa?
hangi yana çevirsem yüzümü, ne yana baksam
hayatımın kara yıkıntıları çıkıyor karşıma
bunca yıllarımı heder ettiğim şu ülkede.”
yeni bir ülke bulamazsın, arama sakın,
bir başka deniz de bulamayacaksın.
nereye gitsen bu kent senin ardından gelecek,
aynı sokaklarda dolaşıp duracaksın yine,
ve yaşlanacaksın aynı, hep aynı mahallede,
hep aynı evlerde ağaracak saçların.
ve dünyayı bir uçtan bir uca dolansan da
dönüp bu kente geleceksin sonunda.
yanılma sakın, bir başka gelecek umma,
ne seni bekleyen bir gemi var limanda
ne de beklediğin bir başka çıkar yol.
nasıl tükettiysen ömrünü şurada, şu köşecikte,
öyle kıydın demektir ona, tüm yeryüzünde.
konstantinos kavafis
