Adalar’ın normale dönmesi?
Kabusa dönmek.
Ne yapabiliriz?
Yan gelip yattığımız bugünlerden kabusa dönmeyi beklemek yerine,
Dönüş seferberliğini örgütlemek.
Kimle?
Adalı olmaktan mağdur herkesle.
Adalılara, ‘’Gelin adanıza sahip çıkın,’’ çağrısıyla.
Kimseden bir şey beklemeden kendi gücümüzle.
Önerim ‘Ada Gönüllüleri.’
Yıllar önce New York. Metro’da çeteler yolculardan haraç keser, saldırıya uğramak istemiyorsanız, cebinizde paranız hazır binerdiniz. Gençler örgütlendi. Üstlerinde kısa zamanda herkesin tanıdığı ‘Melek’ yazılı t-shirtleri, metrolarda toplu halde devriye gezmeye başlamalarıyla, olay çıkmadan o maço çeteler toz oldu.
Birlikten güç doğar sözünü Adalar’da raftan indirip hayata geçirmek.
Adalar’da çetelere değil, lakaytlığımıza karşı Ada Gönüllüleri.
Konuları biz kararlaştırılalım.
Ada’da nereye gidiyorsak karşılaştıklarımız önünde içimizden, ‘’Gene mi?’’ diye geçirip sessiz kalmayalım.
‘Sana ne,’ diyecek olanların tepkisinden korkup, ‘Bana ne?’ bencilliğimize bürünmeyelim.
Cep telefonlarımızla belgeleyelim, paylaşalım
Ada’ya yakıştıramadıklarımızı.
Ve de yakıştırdıklarımızı.
Her konuda. Her yerde. Herkesle.
Güzele yeşil, çirkine kırmızı kart.
Üstünde ‘Ada Gönüllüsü’ yazılı.
Cebimizde saklayarak değil.
Söyleyerek, göstererek.
İfşa ederek değil, paylaşarak.
Cezalandırarak değil, utandırarak.
Ada’larda a’dan z’ye, kırmızı kartlılar sahadan çekilene, yeşil kartlılar yayılana kadar.
Herkes Ada Gönüllüsü olana kadar.
Yoksa, Patrikhane’nin kayıtsızlığında, bizim tepkisizliğimizde, Ada’nın tepesinde başımıza çökecek Yetimhane gibi, hepimiz, Ada’mızdan oldukça, buranın yetim ve öksüzleri olacağız.
Beş kişi yeter başlatmak için. Her biri başka birini çağırdı mı 10,20,40...
Motorlar başlamadan önce.
Şimdi.
Kendi aramızda,
Yeşil kartlı kırmızı kartlı, hepimiz Ada’lıyız duyarlılığı ve aitliğiyle.
Kim başlatacak?
Ne zaman başlayacak?
Hemen.
Okur okumaz dört kişiyi arayıp, sorarak
‘’Biz ne yapabiliriz?’’
