Ülkemizde müzelerin büyük çoğunluğu ya Devlet tarafından (Kültür Bakanlığı; Büyük Millet Meclisi; Belediyeler veya diğer Kamu kuruluşları.) ya da önemli Holdingler ya da sahipleri tarafından desteklenmekte hatta ayakta tutulmaktadırlar. Ve gerçekten bu Müzeler ülkemizin kültür ve sanat yaşamına önemli katkılarda bulunmaktadırlar. Ülkemizin en önemli Holdinglerinden Koç Holding hissedarlarının ülkemize kazandırdıkları birçok müze mevcuttur ve takip edebildiğim kadar yeni müze yatırımları da yapılmaktadır. (Dolapdere’deki eski Ford binasının Sanat Müzesi olarak yeniden inşa edilmesi gibi.) En önemli Holding ve ortakları Koç Holding olsa da onun dışındaki önemli sanayii ve ticari kuruluşlar da bu konuda önemli çalışmalar gerçekleştirmektedirler.
Son yirmi yıldır iki müzeyi elimden geldiği kadar yakından izleme olanağı buldum. Birincisi 500.Yıl Vakfı Türk Musevileri Müzesi; diğeri ise Adalar Kent Müzesi. Her ikisinin de sınırsız bir para kaynağından beslenmediklerini biliyorum. Nankörlük etmeyeyim her ikisinin de olanaklar dâhilinde en iyi şekilde idare edilmeye çalışıldıklarını da izliyorum. Müzeler sürekli olarak yenilenmelidirler. Eser açışından yenilenmeliler, faaliyet açısından gelişmeliler, Müzeyi ve etkinlikleri tanıtmak için muhtelif yayınlar hazırlayıp yayınlamak ve hatta toplumu bu kültürel alanlara çekebilmek için bir dizi kültürel ve sanatsal etkinlikler düzenlemelidirler. Tüm bunlar ancak ve ancak yoğun bir mesai ve gerekli maddi destek ile gerçekleşebilir. Evet bunları gerçekleştirebilecek ve hiçbir maddi çıkar beklemeyen bu işin âşıkları vardır ve bunların hizmetleri inkar edilemez. Ancak bedelleri ne olursa olsun müzeye yeni eserler kazandırmak ancak bu işe inananların katkılarıyla gerçekleşir. Bunu hep dile getirmeye çalışıyorum ve bu konuda destekçiler arıyorum. Destekçilerin olduğuna da gerçekten inanıyorum.
Geçen hafta her iki müze ile yaşadığım bir olayı sizlere aktarmak istiyorum. Geçtiğimiz hafta sona eren bir müzayedede 70-80 yıllık, üzeri İbranice yazılı iki tılsım (muska) satılıyordu. Çok da meraklısı yoktur diye düşündüm –doğru da düşünmüşüm- ve açılış fiyatı ve komisyonuyla almayı başardık. Pey verdikten sonra konuyla ilgilenebilecek bir gruba yazdım ve bu bedeli ödeyip söz konusu iki objenin kendi adıyla sergilenmesini arzu edenlerinin olup olmadığını sordum ve anında talebime olumlu yanıt aldım. Müzayededen aldığımız tılsımlar “............’nın katkılarıyla sergilenmektedir” ibaresiyle teşhir edilecek .
Aynı müzayedede Adalarda bazı gayrimenkullerin satışı ve vefat eden bir adalının verasetiyle ilgili 6 adet “Hüccet”(Belge; bir iddianın doğruluğunu ispat etmek için gösterilen resmi vesika) mevcuttu. Adalar Kent Müzesinde çok sayıda da bu tür eser olduğunu hatırlamıyorum (belki de vardır, hatırımda kalmadı). Vakıf başkanını aradım ve fikrini sordum ilgilenilebileceğini söyledi. Bu yeterliydi. Bilgi paylaşmak için söyleyeyim her birinin maliyeti 200 TL’den fazla değildi. Bunların alınamayacak olması da üzücü olacaktı. Aldım ve müzeye hediye ettim. Mülkiyeti bana ait olmak üzere uzun süreli müzeye ödünç verdim.
Bu tür yardımları ve bağışları yapmaya hazır ne kadar çok kültür adamı var ise müzelerimiz de bu denli zenginleşir. Her bedeli vermek isteyen Ada âşıkları ve/veya Yahudi toplumuna değer verenler mevcuttur. Ümidim bu hevesli yardım severlere öneriler sunabilmek. Onların da bir adım öne çıkıp kendilerini göstermeleri gerekir ki bu şeref onlara uygun görülsün.
Müzelerimize parlak bir gelecek temennisiyle.
