Sosi Cındoyan

Ölüme olan korkumuzdan her şeyi mevsimlere bağlıyoruz, yaprak dökümü diyoruz. Mevsim Sonbahar diyoruz.

Dünya bir ebru teknesi olsaydı. Suyu denizkadayıfından değil de, iyi ahlâktan, iyi huydan kıvam alsaydı.

Hayvanlara yakınlığım bilinir. Bir karınca yuvası görsem hemen yollarına kırıntı bırakırım.

Bu yıl da ada faslı başlamadan güneye bir tatil planladık liseden arkadaşlarla. Önce Datça’ya, ardından hemen karşısındaki Yunanistan’ın küçük adası Simi’ye.

Geçen yıldan bu yana en çok konuşulan ve tartışılan konulardan biri de Adalarda sayıları günden güne artan akülü araçlar oldu.

Can Patilerim, üçüncü cemre de toprağa düştükten sonra artık buluşma zamanı yaklaştı demektir. Bu yıl, kış mevsimi çok soğuk ve karlı geçmemesine rağmen yine de sizin için hazırladığım, bir nebze üşümenizi hafifletecek, sığınmanızı sağlayacak yerlerin kış mevsiminde sizleri korumak için yeterli olmadığını biliyorum.

Havalar mı soğudu? Kar mı yağdı yoksa? Buz mu tuttu sular? Maçka’ya doğru yürüyüşe mi çıkacağız? Kartopu mu oynayacağız?

Geçmiş bir yılın çeşitli cilvelerini dolu dolu yaşayıp geride bırakmanın mutluluğunu yaşıyorum. Ailemizden, yakın çevremizden bizleri ebediyen terk eden ve bilinmeyenin zaman mevhumunda bizden uzaklaşıp, kalbimizden, ruhumuzdan, ömrümüzden birer parça alıp, bizi kolsuz kanatsız bırakan sevdiklerimiz olmadıysa, geçmiş yıl ile adım attığımız Yeni Yıl arasındaki 31 Aralık gecesini gönül rahatlığı ile kutlamak mutluluktur.

Kınalıada’da şu son günlerde adalıların diline doladıkları, bazı kişileri gerçekten ilgilendiren, bazı duyarsız kişilerin de umursamaz tavırlarını açıkça belli ettikleri bir konu var: İkametleri Ana karadaki adreste mi bıraksak, yoksa Adalar beldesini mi tercih etsek?