Sosi Cındoyan

Akşamla birlikte hüzün iniyor gönlüme, perde perde. Akşam serinliğinde martılar inadına çığlık çığlığa hayallerimi delmeye çalışıyorlar.

Uzun zamandır eski lodosları hatırlayıp dururum. Günah mı işledim ben Tanrım. Marmara Denizimiz bizlere öyle bir lodos haftası yaşattı ki, kendimi adeta suçlu hissettim...

Bu kış İstanbul beyazı gördü. Pamuk pamuk kar yağdı İstanbul’a. Özlemiştik kar yağışlarını. Gerçi biraz çekinerek ‘özledik’ diye yazdım; çünkü her karlı havada biraz da içim burkulur. Sobası tütmeyen, ocağında sıcak aşı bulunmayan nice evler var. Son zamanda yağmur çamur demeden kaldırımlarda dilenenler benim insanım olmasa bile, onlar da candır, onların da bir kalbi, bir hayali var.

Bir yılı daha geride bıraktık. Şimdi yeni umutlarla, yeni başlangıçlarla, yeni atılımlarla Yeni Yıla merhaba diyoruz. Eskinin verdiği acıları hafifleterek, hayatımızdan zaman çalan, neşemizi kilitleyen olayları ve insanları kendi akışlarına terk edelim, bırakalım savrulsunlar...